Ons kantoor is gesloten op donderdag 9 en vrijdag 10 mei 2024.  Excuses voor het eventuele ongemak, maar we zijn maandag na het weekend weer goed bereikbaar. U kunt een email sturen aan [email protected]

In een eerder column schreef ik al dat het levenstestament voor partners over en weer in beginsel niet zo complex is. Sterker nog, het kan zelfs cruciaal zijn. Waarom dan toch alle ophef?

De ophef wordt doorgaans veroorzaakt door het leerstuk ‘voorkom misbruik van ouderen’ enerzijds en ‘heeft het zin medische wensen op te schrijven’ anderzijds. Allebei ontzettend belangrijke thema’s, maar indien daar alle aandacht op wordt gevestigd, dan raakt de hoofdlijn in het gedrang, zeker indien het partners/echtgenoten betreft.

We weten inmiddels allemaal wat een levenstestament is. Dat is de algehele volmacht die je aan een vertrouwde persoon geeft om namens jou handelingen te kunnen verrichten.

In een eerdere column schreef ik 4 te beantwoorden vragen: “waarom geef je een volmacht; aan wie geef je volmacht; voor wát geeft je volmacht (dus wat mág de gevolmachtigde) en op welk moment gaat de volmacht in. Moeilijker is het in beginsel niet.”

Dat geldt uiteraard nog steeds, waarbij de start bij de ‘waarom-vraag’ ligt. Maak je de volmacht om je partner te beschermen als jij mentaal langzaam maar zeker afdaalt, dan ligt het voor de hand je partner aan te wijzen als gevolmachtigde en dan in beginsel ook voor alle handelingen zodat jouw partner niet geblokkeerd wordt door jouw mentale conditie. Uiteraard is daarbij het uitgangspunt dat je jouw partner volledig vertrouwt. Dat er geen misbruik van de volmacht wordt gemaakt. Als dat namelijk niet zo is, dan geef je natuurlijk geen algehele volmacht. In de meeste relaties is dat vertrouwen er wel en nog steeds voor 100%. Dan is het antwoord op de vraag of je een levenstestament zou moeten maken toch niet zo lastig. Dan speelt in beginsel het leerstuk van ‘misbruik’ niet en zou je niet lang hoeven twijfelen om levenstestamenten/algehele notariële volmachten op te stellen.

In hoofdlijn valt een levenstestament uiteen in twee delen: het grootste gedeelte is een volmacht voor goederen, huis, bankrekeningen, schenkingen enzovoort. Een kleiner gedeelte betreft een volmacht voor geneeskundige behandeling. De vraag daarbij is of de specifieke wensen bijvoorbeeld ten aanzien van euthanasie en of behandelverbod met een notaris besproken moeten worden. Het ligt veel meer voor de hand om dat met je huisarts te bespreken en mogelijk een verwijzing daarnaar op te nemen in het levenstestament. Zijn er geen medische verklaringen of worden deze eventueel niet uitgevoerd (door welke reden dan ook), dan wil dat natuurlijk niet zeggen dat het andere, veel grotere gedeelte van het levenstestament ook geen zin meer heeft. In tegendeel. Dat blijft ontzettend belangrijk en absoluut het overwegen waard.

OUWE ZEMELAAR…!

Ok, ok, ik moet wat aanspraak maken op geheugen, maar wellicht is de TV serie “De Familie Knots” nog uit een verleden naar boven te halen. In elke geval zegt het iets over de leeftijd van ondergetekende en de termijn van zitting, maar vooral ook de toegenomen functie van poortwachter. Zoals wellicht bekend staat elke poortwachter met name te boek als lastig, zeur of ‘oude zemelaar’.

Dat is niet anders in ons vak. De meest expliciete notariële kenmerken zijn: 1. de akte en 2. het gedoe (vooruit 3. de prijs, de drempel). Het maken van de akte beslaat inmiddels op zijn best ongeveer 5% van de totale werkzaamheden die nodig zijn om tot die akte te komen. Het gaat allemaal om het proces. Aktemakers zijn we nog maar voor een heel klein gedeelte, we zijn vooral proces-begeleiders. Het is het proces dat door middel van toenemende controles steeds uitgebreider maar vooral ook complexer wordt.

Even kort en niet volledig opsommend bij overdracht van een woning/registergoed:

is verkoper eigenlijk wel eigenaar, is er sprake van hypotheek die worden afgelost, bestaat de bank nog, is sprake van verkoop uit een nalatenschap, is verkoper misschien onder bewind gesteld of eerder gehuwd geweest en gescheiden zonder dat dat blijkt uit het kadaster, is koper wel de juiste koper (of wellicht diens BV of samen met een partner of juist niet en indien wel voor welke verhouding), is een partij wellicht een Politiek Prominent Persoon en wie is de UBO van een rechtspersoon, gaat koper eigenlijk wel in de woning wonen, welk tarief overdrachtsbelasting is dan van toepassing en dan vooral: hoe financiert koper, welke eisen stelt de bank, is sprake van een familielening, lening van de eigen BV, schenking of spaargeld.

Pats, daar is ie. Hoe komt de koper aan zijn geld, dat gebruikt wordt voor de aankoop? Kortom, onderzoek naar de herkomst van gelden. Dat is een wettelijke verplichting die voortvloeit uit de wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (WWFT). Wij moeten dat onderzoek doen en, daar hebben we begrip voor, maar het is niet anders, dat levert vaak het nodige gemor op. Wat een gezeur, het geld is toch afkomstig van een bankrekening en die bank heeft het ook allemaal gecontroleerd?

Klopt allemaal, maar toch moeten we een dossier sluitend hebben op dit punt en als dat niet zo is kan niet worden overgedragen. We moeten dus een antwoord krijgen op de vraag naar de herkomst van de gelden en als het geschonken of geleend is, dan moet we antwoord krijgen op de vraag naar de herkomst bij de schuldeiser/schenker. Leuker kunnen we het niet maken, maar anderzijds zou het als het goed is gewoon aantoonbaar moeten zijn. Sorry dus voor alle impertinente vragen, gedoe en gezeur, maar het is niet anders en het zal ook niet minder worden.